Het inpakken en afscheid annemiek werk.

Het gaat nu allemaal opschieten want
20 september komt al dichterbij.
We hebben nu rond de 90 dozen al beneden staan en de meeste fietsen heeft arno al schoongespoten en liggen bovenop de dozen gestapeld.

Inmiddels is het 23 september is er weer het een en ander gebeurd.Afgelopen donderdag 20 september waren er verhuizers van Waaijenberg die de breekbare goederen gingen in pakken. De rest zouden ze vrijdag de 21 ste september afmaken.

Op die donderdagavond had Annemiek haar afscheid van het werk wat meer dan geweldig was. Eerst lekker eten in Allemansgeest en kreeg ik tijdens het eten een boekje die Hans met alle collega's in elkaar had gezet over mijn dienst jaren bij Statenprojekt. Tevens kreeg ik een heel mooi kado, een grote spiegel met daarop twee klokken zodat ik altijd de tijd van nederland in australie kan bijhouden. Met daaronder de namen van al mijn collega's.

Zoals gebruikelijk deden zowel mijn baas als hans een ontroerende speech wat opdat moment toch wel iets met je doet.

Bij deze alle collega's het was meer dan fantastisch, bedankt voor alles en de geweldige avond.

Vrijdag 21 september kwam de verhuis container iets later omdat er een paar zieken waren maar dat kon de pret niet drukken. We hadden veel hulp die dag want Jelle, Rob en Wilma en drie verhuizers waren er. Een daarvan was de coordinator. Toen alles was genummerd en het laatste was ingepakt ging het laden van de container beginnen. We hadden genoeg steekwagens en rolcontainers dus binnen 4 uur was alles geladen in de container.

Tussen de middag had ik samen met Wilma voor de lunch gezorgt.

Ja daar gaan we dan het moment van inladen is dan toch echt begonnen.

Wilma die altijd maar blijft lachen.

Om twee uur 's-middgs reed de vrachtwagen weg met alle onze spullen naar de opslag in Ede waar het staat opgeslagen totdat wij een seintje geven vanuit Australie dat wij een vast adres hebben.